هر کس جای من بود، تا به حال از پا در آمده بود!تا به حال خرد شده بود و از بین رفته بود...
من هم شکستم ... خیلی هم شکستم...
دیگر شده ام چینی بند زده ای که به تلنگری بند است!
باز اگر بشکنم، دیگر بند زدنی نیستم!
بشکنم پودر میشوم ... پودر را هم که نمیشود بند زد...
یک نفر میتواند کمکم کند! اما کجاست...؟؟؟ چرا خبر از او نیست...؟؟؟
تو کمک کن...
تو به دلش بیانداز تا کمکم کند...
دیگر برایم فرقی نمیکند که آخرش چه میشود...
خوب یا بد فرق نمیکند ... فقط کاری کن که تمام شود!
آری ... من شکسته ام ... ولی هنوز هم سعی میکنم سر پا بمانم!
من که هر چه از دستم بر می آمد انجام دادم...
حال دیگر نوبت توست! تو کمک کن تا تمام شود این حس لعنتی...
میدانی که گنجایشم تمام شده...
میدانی که دارم تمام میشوم ... دارم آب میشوم ...
روزی میرسد که میبینی چیزی ازم نمانده است...
هیچی ازم نمانده و فقط تو باید جواب دهی!
تو که هیچ به من ندادی و هر روز حالم را بد تر میکنی!
تو به این میگی زندگی...؟؟؟
اگه این زندگی باشه، اگه این سهمم از دنیاست ...
من از مردن حراسم نیست ...
یه حسی دارم این روزا، که گاهی با خودم میگم ...
شاید مردم حواسم نیست ...
ولی نه ... نمردم ...
اگر مرده بودم که این همه عذاب نمیکشیدم ...
این همه حالم بد نبود ... این همه درد نداشتم ...
کاش یک نفر، از ته دلش، واقعا دوسم داشت!
کاش یه نفر، واقعا از نبودنم ناراحت میشد!
کاش یه نفر بود، که طاقت دوریم رو نداشت!
کاش...
از این کلمه متنفرم!
همه زندگیم خلاصه شده تو این کلمه لعنتی!
کاش...
ساده بودم که باور کردم.ساده بودم که باور کردم عشق هست.عشق وجود داره.ساده بودم که عاشق کسی شدم که من رو به منطقش فروخت. میدونم دیگه نمیاد میدونم دیگه رفته.اما این رو هم میدونم دلایل قانع کننده ای رو واسه جدایی نداشت.واسه همین دلم سوخت.واسه همین وقتی به گذشته برمیگردم حسرت میخورم.چون همه تلاشم رو کردم اما بی نتیجه موند.کاشکی یکی میتونست درکم کنه.همیشه از تنهایی و تاریکی میترسیدم اما الان دارم باهاشون دست و پنجه نرم می کنم.شدن جزئی از وجودم،همدم بی کسی هام و رفقای همیشگیم. دلم شکسته بد جوری.وقتی از کسی حرفایی میشنوی که انتظار نداری حرفایی که مثل نیش توی قلبت فرو میره خورد میشی.حتی الان که دارم این دلنوشته رو می نویسم اشکم مثل هر شب سرازیر شده و گونه ام رو مثل آتیش میسوزونه.یه بغض نشکسته توی گلومه
.میدونم که اینجارو فراموش کرده واسه همین حرف دلم رو راحت میزنم.دلم واسش تنگ شده.اما چه میشه کرد زندگی ادامه داره.
.از همه آدمایی که بهم پشت کردن.از عشقم که بهم پشت کرد.
.دلم میخواد یه جا رو پیدا کنم و بشینم زار زار گریه کنم.داد بزنم و به اونی که قلبم رو شکست بگم اگه داغونم واسه نبودش نیست واسه دل تنگیام نیست واسه اینه که دلم بدجور شکسته.رفیق نیمه راه بود برای من که از همه به خاطرش گذشتم.این حرفا رو به خودش نزدم توی دلم موند.اینجا گفتم چون امکان نداره اینجا بیاد دیگه.دوست دارم یه روز برگرده که پشیمون باشه اما میدونم اون روز هم خیلی دیر ه واسه من که همه جوره خورد شدم.
..............اینارو واسه شما گفتم شما که باهام غریبه اید اما
تبادل
لینک هوشمند